അവസാനത്തെ യാത്ര

ഓര്‍ത്തുവെച്ചതൊക്കെ പഴങ്കഥകളിലെ പതിരുകളാവുന്നു. പ്രണയലാവയൊഴുകിപ്പരന്ന് ഹൃദയവടിവുകള്‍ നഷ്ടമായ ഒരു വെറും പരുത്ത പ്രതലം !! ഞരമ്പുണര്‍വിന്റെ കഴിഞ്ഞകാലങ്ങളില്‍ നിന്ന് മുറിവൊലിച്ച് പറക്കുന്നൊരു തൂവല്‍ കൊഴിയും പക്ഷിയുണരുന്നു . വിരല്‍ തൊടുന്ന ഗദ്ഗദങ്ങളുടെ അവശേഷിപ്പുകളില്‍ കാലം വീര്‍പ്പടക്കി കമഴ്ത്തിയൊഴിക്കുന്ന കാനല്‍ജലം . നഷ്ടങ്ങളുടെ ഉറവയില്‍ കിനിയുന്നതും, നിറവിന്റെ വ്യാപ്തിയില്‍ കുമിളകള്‍ ചിലമ്പുന്നതും, പിരിമുറുക്കത്തിന്റെ മഹാമേരുക്കളില്‍ വിറങ്ങലിച്ചു തീരുകയാണ്. പച്ചപ്പിന്റെ ഒരു കണികയും ഈ ഭൂമിയിലില്ലന്നോ? ഇളകുന്ന പ്രതിഛായയില്‍ എന്‍റെ മുഖം വിറങ്ങലിച്ച പ്രതിരൂപം. ഇനിയും യാത്ര . മടുപ്പിക്കുന്നത്. അവസാനിക്കാത്തത് .