സഹയാത്രികര്‍

Monday, April 12, 2010

ഇല്ലാത്ത കല്ലത്താണികള്‍


അലയടിക്കുകയാണ്.
മനസ്സില്‍
വേര്‍പിരിഞ്ഞു ചിതറുകയാണ്
സൃഷ്ടിയുടെ ദുരൂഹതകള്‍ .
കണ്ണുനീരിന്റെ
കുമിഞ്ഞു കൂടുന്ന ഉപ്പുപാടങ്ങള്‍.
ചോരയുടെ
ചൂരുള്ള ഗന്ധവാഹിനികള്‍ .
കൂര്‍ത്ത നോട്ടങ്ങളില്‍
കുരുങ്ങിയ നേരിന്റെ പരല്‍മീനുകള്‍ .
ഓരോ യാത്രയിലും
പകര്‍ന്നു കിട്ടുന്ന
വരണ്ട ശ്വാസവേഗത്തിന്റെ
വേനല്‍കുറിപ്പുകള്‍.
കരിഞ്ഞ പുല്‍നാമ്പും ,
നാവുറഞ്ഞ മാന്‍പേടയും .
ഒരേ ശൂലത്തില്‍
തറഞ്ഞു കിടക്കുകയാണ് നാമിന്നും.
വേദനകള്‍ വഴിമാറി പോവുമ്പോള്‍ ,
വഴിയോരങ്ങളിലെ കല്ലത്താണികള്‍
ഭാരമേറ്റ് വളയുമ്പോള്‍,
വാക്കുകളുടെ ചാട്ടവാറടിയാല്‍
ഇന്നും നമ്മള്‍ മുതുകുതാങ്ങികള്‍ മാത്രം .
ഓരോ യാത്രയിലും
എനിക്ക് വേണ്ടത് കിട്ടുന്നുണ്ട്‌.
മനസ്സിലാക്കാനുള്ളത് ...
എന്നേക്കും
ഓര്‍ത്തുവെക്കാനുള്ളത്...

5 comments:

Sulthan | സുൽത്താൻ said...

വേദനകള്‍ വഴിമാറി പോവുമ്പോള്‍ ,
വഴിയോരങ്ങളിലെ കല്ലത്താണികള്‍
ഭാരമേറ്റ് വളയുമ്പോള്‍,
വാക്കുകളുടെ ചാട്ടവാറടിയാല്‍
ഇന്നും നമ്മള്‍ മുതുകുതാങ്ങികള്‍ മാത്രം .

നല്ല വരികൾ.

ആശംസകൾ.

Sulthan | സുൽത്താൻ
.

Unknown said...

നന്നായിട്ടുണ്ട് ....

ആശംസകളോടെ,

Junaiths said...

ഓരോ യാത്രയിലും
എനിക്ക് വേണ്ടത് കിട്ടുന്നുണ്ട്‌.
മനസ്സിലാക്കാനുള്ളത് ...
എന്നേക്കും
ഓര്‍ത്തുവെക്കാനുള്ളത്..

jayanEvoor said...

അതെ.
ഓരോ യാത്രയും ഓരോ പാഠമാണ്...

നല്ല വരികൾ!

Jishad Cronic said...

നല്ല വരികള്‍ ...
വിഷു ആശംസകള്‍...